Terug in Ghana
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron Monique Myrthe Lotte & Jesse
01 Augustus 2014 | Ghana, Nandom
Gisterenochtend vroeg vertrokken richting Ghana. Onderweg hadden wij het geluk een twintigtal jonge mannen tegen te komen op weg naar ' hun volwassenheid '. Zij zagen er schitterend uit. Zij droegen tooien van schelpen en hadden schitterende versieringen om hun nek. Op hun hoofd hadden ze veel veren. Verder droegen zij een indianen lapje en hadden zij een stok met symbolen in hun hand. Een soort kleine totempaal. Zij gingen voor drie maanden naar een geheime plek. Zij keren daarna weer terug als man. Gelukkig mochten wij een foto maken. Hier is lang over gediscussieerd. Zij wisten namelijk niet of de geesten en voorouders dit goed vonden. Als wij niet zouden flitsen, stemden zij in. Het is een mooie foto geworden, zelfs met de iPhone.
Bij de grens aangekomen, leek het mis te gaan. Na een groot aantal formulieren ingevuld te hebben, die wij meermaals moesten overschrijven omdat ze het niet konden lezen, mochten wij de grens over. De papieren van onze chauffeur en gids waren echter - volgens de douane - niet in orde. Met deze papieren reisden zij overigens al jaren het land in en uit. Zij mochten het land niet in. Daar stonden wij dan. Met een auto maar zonder chauffeur. Verder had ik geen internationaal rijbewijs. Uiteindelijk mochten de chauffeur en de gids de grens passeren. Het lijkt mij beter hier niet alles aan het papier toe te vertrouwen. Wij passeerden de grens en waren vrolijk de situatie aan het bespreken, toen wij bij een controle post werden aangehouden en terug werden gestuurd naar de douane. Een beetje nerveus arriveerden wij weer bij de grens. Ditmaal werden onze medische gegevens gecontroleerd, het wel bekende ' gele boekje'. Ter plekke werden diverse spuiten gezet. Daar zaten wij niet op te wachten. Degene die onze inentingen bekeek - en die volgens mij niet echt wist waarvoor wij geënt waren - vond het op een gegeven moment wel best. Zoveel inentingen zou wel goed zijn. Eindelijk konden wij met een gerust hart vertrekken.
Na het passeren van de grens kwamen wij bij de nandom senior high school. Jesse heeft hier vorig jaar vrijwilligerswerk gedaan. Het was voor Jesse een geweldig weerzien met zijn Ghanese vrienden. De leerlingen - ruim 600 - zaten net te eten toen wij arriveerden. Een van de begeleiders wist dat wij vorig jaar naar Togo en Benin waren doorgereisd. Toen hij hoorde dat wij van Burkina kwamen vertelde hij de leerlingen - er van uit gaande dat wij nog steeds aan het reizen waren - dat wij zo van west Afrika houden dat wij al 13 maanden door west Afrika aan het reizen waren. Het leek ons maar beter om te zwijgen en niet te vertellen dat wij in de tussentijd een jaar waren thuis geweest.
Bij de grens aangekomen, leek het mis te gaan. Na een groot aantal formulieren ingevuld te hebben, die wij meermaals moesten overschrijven omdat ze het niet konden lezen, mochten wij de grens over. De papieren van onze chauffeur en gids waren echter - volgens de douane - niet in orde. Met deze papieren reisden zij overigens al jaren het land in en uit. Zij mochten het land niet in. Daar stonden wij dan. Met een auto maar zonder chauffeur. Verder had ik geen internationaal rijbewijs. Uiteindelijk mochten de chauffeur en de gids de grens passeren. Het lijkt mij beter hier niet alles aan het papier toe te vertrouwen. Wij passeerden de grens en waren vrolijk de situatie aan het bespreken, toen wij bij een controle post werden aangehouden en terug werden gestuurd naar de douane. Een beetje nerveus arriveerden wij weer bij de grens. Ditmaal werden onze medische gegevens gecontroleerd, het wel bekende ' gele boekje'. Ter plekke werden diverse spuiten gezet. Daar zaten wij niet op te wachten. Degene die onze inentingen bekeek - en die volgens mij niet echt wist waarvoor wij geënt waren - vond het op een gegeven moment wel best. Zoveel inentingen zou wel goed zijn. Eindelijk konden wij met een gerust hart vertrekken.
Na het passeren van de grens kwamen wij bij de nandom senior high school. Jesse heeft hier vorig jaar vrijwilligerswerk gedaan. Het was voor Jesse een geweldig weerzien met zijn Ghanese vrienden. De leerlingen - ruim 600 - zaten net te eten toen wij arriveerden. Een van de begeleiders wist dat wij vorig jaar naar Togo en Benin waren doorgereisd. Toen hij hoorde dat wij van Burkina kwamen vertelde hij de leerlingen - er van uit gaande dat wij nog steeds aan het reizen waren - dat wij zo van west Afrika houden dat wij al 13 maanden door west Afrika aan het reizen waren. Het leek ons maar beter om te zwijgen en niet te vertellen dat wij in de tussentijd een jaar waren thuis geweest.
-
01 Augustus 2014 - 09:00
Trudi:
whahaha 13 mnd door Afrika reizen..... nou als ik er goed over na denk zou het jullie nog lukken ook!! Wat bijzonder om een groep van deze jongens tegen te komen, wij kennen dit alleen van de tv... en van onze eigen zoon (nou dat willen deze pa en ma niet meer over doen)
Op zo'n manier duurt dat wel erg lang zeg voor je door/over de douane/grens bent. Zal vast wel met centjes te maken hebben. hoop wel dat jullie weten wat ze jullie hebben ingespoten,
brrr moet er niet aan denken.
Wat een heerlijk weerzien zal dit geweest zijn Jesse! vooral om met eigen ogen te kunnen zien dat het nog steeds goed gaat en hopelijk vooruit!
groetjes Trudi en Dick -
01 Augustus 2014 - 22:03
Nicole V Gent:
Tja en dan ben je overgeleverd aan de grappen en grollen van de douane daar......wel spannend. Verder weer een prachtige belevenis de jongens/mannen, douane en dan nog de school!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
