Kaybobo park; ook voor de culturele Tarzan.
Door: Ron, Monique, Myrthe en Jesse
Blijf op de hoogte en volg Ron Monique Myrthe Lotte & Jesse
18 Juli 2014 | Ghana, Kpandae
Tegen de avond bereikten wij Koue, een traditioneel dorpje aan de grens met Togo. Het is van de meest afgelegen dorpjes in Ghana. Lemen huisjes met uitzicht op houtskoolvuur. Wij arriveerden in het ''echte'' Afrika. Rieten daken, enorme kookpotten, geitjes en lepeles zo groot als peuters. Oude vrouwen staan met haakse rug in de pruttelende massa te roeren. Er is geen elketriciteit. Wel een waterpomp.
Als eerste gingen wij naar de Chief van het dorp om toestemming te vragen onze tent op te slaan in zijn dorp. Toe wij een voetbal aan hem en het dorp aanboden, waren wij meer dan welkom. Het hele dorp liep met ons mee en keek wat wij deden en wat wij bij ons hadden. Toen de opgevouwen tent (in een kleine opberghoes) opeens veranderde in een tent van 5 bij 3 meter, wisten zij niet wat ze zagen. Zij keken hun ogen uit. ''Een huis in 10 seconden!!!'' De rest van de dag stonden zo'n 150 kinderen en volwasseneen voor onze tent te kijken naar alles wat wij deden of bij ons hadden. Toen wij gingen slapen en er geen licht meer was, vertrokken zij langzaam.
Rond 6 uur in de ochtend hoorden wij al weer stemmen voor onze tent. Het werd weer druk voor onze tent. Toen wij de tent openritsen, stonden de inwoners al weer voor onze tent en wilden allemaal naar binnen kijken. Wij (behalve Jesse) waren weer snel uit te veren. Toen Jesse niet naar buiten kwam en de kinderen in de gaten hadden dat hij nog sliep begonnen de kinderen opeens luid zijn naam te roepen. Zij wilden immers voetballen. Wat ons nooit lukt, lukte de kindneren van het dorp wel. Jesse, die om 06:30 uur opstaat!!!
In het dorp waren vijf gammele fietsen aanwezig. Deze mochten wij van de dopsbewoners lenen. De laatste dag zijn wij dan ook verder gegaan met de fiets naar de grens met Togo. In alle dorpen klonken de vertrouwde woorden "'Obruni, Obruni (wiite/blanke) en renden de kinderen ons achterna. Bij de rivier (grens met Togo) aangekomen, zijn wij uiteraard - illegaal - even de gens overgestoken. De gids ging eerst. Hij speurde goed langs de rivierkant en wilde zelf als eerste gaan. Toen wij aan de overkant waren, zei hij dat hier normaal gesproken krokodillen zaten, maar door de regentijd strommde het water te snel en waren zij er blijkbaar niet. Het was wederom goed dat wij dit niet van te voren wisten.
Vandaag zijn wij naar het Noorden van Ghana vertrokken (wij zijn nu even in de stad) om een viertal dagen in een lokale gemeenschap te verblijven (compound) en aldaar met het normale leven mee te draaien. Over vier dagen melden wij ons weer. Dan zullen wij Lotte op het vliegveld ophalen en verder met zijn vijven reizen (naar Burkina Faso).
Tot snel.
Ron, Monique, Myrthe en jesse
Als eerste gingen wij naar de Chief van het dorp om toestemming te vragen onze tent op te slaan in zijn dorp. Toe wij een voetbal aan hem en het dorp aanboden, waren wij meer dan welkom. Het hele dorp liep met ons mee en keek wat wij deden en wat wij bij ons hadden. Toen de opgevouwen tent (in een kleine opberghoes) opeens veranderde in een tent van 5 bij 3 meter, wisten zij niet wat ze zagen. Zij keken hun ogen uit. ''Een huis in 10 seconden!!!'' De rest van de dag stonden zo'n 150 kinderen en volwasseneen voor onze tent te kijken naar alles wat wij deden of bij ons hadden. Toen wij gingen slapen en er geen licht meer was, vertrokken zij langzaam.
Rond 6 uur in de ochtend hoorden wij al weer stemmen voor onze tent. Het werd weer druk voor onze tent. Toen wij de tent openritsen, stonden de inwoners al weer voor onze tent en wilden allemaal naar binnen kijken. Wij (behalve Jesse) waren weer snel uit te veren. Toen Jesse niet naar buiten kwam en de kinderen in de gaten hadden dat hij nog sliep begonnen de kinderen opeens luid zijn naam te roepen. Zij wilden immers voetballen. Wat ons nooit lukt, lukte de kindneren van het dorp wel. Jesse, die om 06:30 uur opstaat!!!
In het dorp waren vijf gammele fietsen aanwezig. Deze mochten wij van de dopsbewoners lenen. De laatste dag zijn wij dan ook verder gegaan met de fiets naar de grens met Togo. In alle dorpen klonken de vertrouwde woorden "'Obruni, Obruni (wiite/blanke) en renden de kinderen ons achterna. Bij de rivier (grens met Togo) aangekomen, zijn wij uiteraard - illegaal - even de gens overgestoken. De gids ging eerst. Hij speurde goed langs de rivierkant en wilde zelf als eerste gaan. Toen wij aan de overkant waren, zei hij dat hier normaal gesproken krokodillen zaten, maar door de regentijd strommde het water te snel en waren zij er blijkbaar niet. Het was wederom goed dat wij dit niet van te voren wisten.
Vandaag zijn wij naar het Noorden van Ghana vertrokken (wij zijn nu even in de stad) om een viertal dagen in een lokale gemeenschap te verblijven (compound) en aldaar met het normale leven mee te draaien. Over vier dagen melden wij ons weer. Dan zullen wij Lotte op het vliegveld ophalen en verder met zijn vijven reizen (naar Burkina Faso).
Tot snel.
Ron, Monique, Myrthe en jesse
-
18 Juli 2014 - 20:19
Trudi:
Hahaha misschien moeten jullie om 6.30 uur maar met een voetbal voor Jesse zijn slaapkamerdeur gaan staan, je weet nu waar hij zijn bed voor uitkomt!! Heerlijk, zal in Spanje ook eens proberen of ik een overnachting krijg in ruil voor een voetbal. het is trouwens maar goed dat die 150 kinderen niet allemaal jullie tent in wilde :) wel lief dat jullie hun fietsen mochten lenen of was het stiekem hopen op een ruil met jullie fietsen?? Pffff het is inderdaad maar goed dat je niet alles van te voren weet dan was je vast de grens niet over gestoken! Ben heel benieuwd hoe het gewone leven jullie bevalt... geniet ervan... en dan op naar Lotte. Die hebben het zo te lezen prima naar hun zin met veel leuke belevenissen!!
geniet er weer van en ik kijk uit naar jullie verhaal!! Trudi en Dick -
19 Juli 2014 - 13:25
Constance:
Hahaha, dus wanneer ze nu in Ghana vragen naar bekende Nederlandse voetballers, roepen ze allemaal "JESSE". Wat een machtig avontuur toch weer. En juist leuk dat je niet alles weet van te voren, dat maakt het juist een avontuur:) Maar jeetje, wat een leuke en spannende dingen maken jullie mee. Maar kan me voorstellen dat je je achteraf achter je oren krabt..... Veilig vervolg van de reis en fijn gezinnetje weer compleet over paar dagen.
-
21 Juli 2014 - 08:54
Garry Monique En Brian:
het is maar goed dat jullie niet van tevoren wisten wat er allemaal kon gebeuren, wat een avonturen maken jullie mee
nog veel plezier en jesse voetbal ze -
21 Juli 2014 - 18:38
Britt:
Lieve lieve Myrthe (en de rest),
wat geweldig weer om te lezen, maar ik mis je wel! Ik heb afgelopen vrijdag de kampbriefjes naar Leiden gebracht :). Geniet er nog even van!! -
21 Juli 2014 - 22:06
Riny:
Hoi Luitjes,
Eindelijk kan ik jullie volgen !
Fijn dat Lotte ook bijna komt.
En een goede reis naar Burkina Faso.
Groetjes ook je ouders,en mij.
Riny.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
